Хорижий филология.
№1, 2016 йил
30
ТУРЛИ ТИЗИМДАГИ ТИЛЛАРДА ГИПЕРБОЛЕМАНИНГ ЛИНГВОКОГНИТИВ,
ПСИХОЛИНГВИСТИК, СОЦИОЛИНГВИСТИК ВА БОШҚА АСПЕКТЛАРИ
ХУСУСИДА
Қорабоев Жасурбек Баҳодирович,
Андижон давлат университети илмий тадқиқот-изланувчиси
Калит
сўзлар
:
концептуалитет,
фрейм,
лингвалитет,
лингвабилитет,
коммуникабилитет, гиперлингвосфера, гиперлингвалитет, культуросфера.
Маълумки, тил энг яхши ва қулай
мулоқот
воситаси
сифатида
тилда
сўзлашувчи /ѐзувчилар/га сидқидилдан
хизмат қилиб келади, объектив дунѐ
манзараси
ҳақидаги
билимларнинг
шаклланиши,
бойиши
ва
кундалик
мулоқотда фикр алмашиб, ўзлаштирилган
билимларни онгли қўллашлари учун
пухта замин яратади.
Тил бир вақтнинг ўзида мулоқот
қуроли сифатида ҳам индивидуал, ҳам
умумий тавсифга эга. У мазкур тилда
сўзлашувчи /ѐзувчи/ жамоа учун, бир
томондан, умумий бўлса-да, иккинчи
томондан, ўзининг ҳар бир сўзлашувчи
/ѐзувчи/ вакили учун индивидуал-хусусий
жиҳатлари борлиги билан фарқланиб
туради. Бунинг сабаби шундаки, тилда
сўзлашувчи /ѐзувчи/нинг у ѐки бу тилдан
фойдаланиш лаѐқати субъектив асосда
бўлиб, идиолектал табиатга эга. Демак,
бундай лаѐқат, авваламбор, унинг тилдаги
билимлари қамрови(яъни
лингвосфераси-
linguosphere)
га,
унинг
тил
бўйича
билимлари
мажмуаси,
(яъни
лингвалитети
-
linguality),
шундай
билимларни қўллай билиш лаѐқати
(яъни
лингвабилитети
–
linguability
), шунингдек,
унинг мулоқот олиб бориш бўйича
билимлари
мажмуаси(яъни
коммуникалитети-
communicality
),
қолаверса,
мазкур
билимлардан
мулоқотда онгли ва тўғри фойдалана
олишлик ва мулоқотни адекват олиб бора
олишлик
лаѐқати
(яъни
коммуникабилитети-
communicability)
(Ҳошимов 2015; 214-218) билан ҳам
бевосита боғлиқдир.
Ҳар бир тилда сўзлашувчи/ѐзувчи
объектив (ѐки субъектив) борлиқ ҳақида
ўзгалар билан мулоқотга киришиш
олдидан ўзининг тафаккуридаги шу
борлиқни инъикос қилишга асос бўлган,
фреймлашган
1
концептлар йиғиндиси,
яъни
концептосфераси,
шунингдек,
концептуал билимлари мажъмуаси, яъни
“концептуалитети
‖(Ҳошимов 2010, 68-
69) имкониятларини инобатга олади.
Ўзининг у ѐки бу концептуал воқеликка
дахлдор
руҳий
кечинмалари
ва
туйғуларига асосланган ҳолда уларни
тилда воқелантиришга харакат қилади.
Ўзининг лингвосфераси ва лингвалитети
ва лингвабилитетини ишга солади, шу
йўсинда сўзловчи ѐки ѐзувчининг нутқи
мураккаб
психолингвистик
жараѐн
натижаси
сифатида
шаклланади
ва
коммуникантга қараб йўналтирилади.
Шундай усулда нутқ акти амалга
оширилади.
Демак, ўзбек тили кўпчилик учун
умумий тил ҳисобланса-да, мазкур тилда
сўзловчи
/ѐзувчилар/да
керакли
мулоқотлар олиб бориш имкониятлари
ҳар хил бўлиши табиийдир. Ҳар бир тилда
сўзловчи /ѐзувчи/нинг у ѐки бу тилда
мулоқот олиб бориш лаѐқати унинг
концептосфераси
ва
концеп-
туалитетининг
тор
ѐки
кенглигига,
шунингдек, унинг коммуникабилитетига
ҳам бевосита боғлиқ. Бундай омилларнинг
барчаси ҳар бир тилда сўзлашувчи/
ѐзувчи/нинг идиолектини ташкил этади.
1
Фреймлар
ва
фреймлашув
жараѐни
ҳақида
батафсилроқ қаранг:
(Филлмор
1988, 52)
Хорижий филология.
№1, 2016 йил
31
Шу нуқтаи назардан олганда, бир
тилда сўзлашувчи /ѐзувчи/лар ундан
фойдаланаѐтганларида унинг индивидуал
ва
умумий
жиҳатларини
келтириб
чиқарувчи икки муҳим омил, яъни
лингвистик ва нолингвистик омиллар
борлигини эътироф этишлари жоиз.
Бир томондан олиб қараганда,
лингвистик
омиллар
тилда
сўзлашувчиларнинг тил бўйича (хусусан,
гиперболемалар
2
бўйича)
билимлари
қамрови, яъни лингвосфераси (тўғрироғи,
гиперлингвосфераси
-
hyperlinguosphere)
,
қолаверса, мазкур билимлар йиғиндиси,
мажмуаси, яъни лингвалитети (тўғрироғи,
гиперлингвалитети -hyperlinguality)
ва
уни
тўғри
қўллай
олиш,
яъни
коммуникатив-прагматик
жиҳатдан
уларни мулоқотда адекват қўллай олиш
лаѐқати (яъни
гиперлингвабилитети
-
hyperlinguability
) ва у билан боғлиқ бир
қатор бошка омиллар
3
билан узвий боғлиқ.
Иккинчи томондан олиб қаралганда,
сўзлашувчи /ѐзувчи/ ўз билимларини
(хусусан,
гиперболемалар
бўйича
билимлари мажмуаси, сўзлашувчининг
гиперболемаларнинг структурал-семантик,
коммуникатив-прагматик,
лингвокультурологик,
лингвостилистик
жиҳатлари бўйича билимлари) бевосита
тилда
қўллаѐтганда
нолингвистик
омилларнинг когнитив, психологик ва
социологик аспектлари ҳам лингвистик
аспект
билан
чамбарчас
боғлиқ
эканлигини эътироф этиш жоиздир.
Бундай ҳолат гиперболемаларни тадкиқ
қилишда уларнинг нафақат лингвистик
(структур-семантик,
функционал
(коммуникатив-прагматик)
ва лингво-
стилистик
жиҳатлари
(бўѐқлари,
2
Муболағалашган семантикага эга бўлган эмик бирлик
«гиперболема» ва этик бирлик ―гипербола‖ҳақида
батафсилроқ каранг: Карабоев 2015, 74).
3
Бу ерда тилда сўзловчининг ―
коммуникасфераси
‖
(мулоқат олиб бориш бўйича билимлар қамрови),
“
коммуникалитети”
(коммуникация олиб бориш
бўйича малака ва кўникмалари йигиндиси) ва
коммуникабилитети”
( коммуникация олиб бориш
бўйича малака ва кўникмалардан фойдалана олиш
лаѐқати)(Хошимов 2015, 178) каби омиллар ҳам
мавжуд.
функциялари,
конвергенцияси),
балки
лингвокогни-тив,
психолингвистик,
социолингвистик ва лингвокультурологик
жиҳатларини ҳам эътибордан четда
қолдирмасликни тақозо этади.
Таҳлилларимиз шуни кўрсатдики,
гиперболемаларнинг
лингвистик
жиҳатлари
уларни
воқелантирувчи
вербализаторларнинг лисоний белгилик
хусусиятлари,
структурал-семантик
жиҳатлари
ва
уларнинг
мулоқотда
қўлланиш қонуниятлари билан боғлиқ
экан.
Гиперболемаларнинг
лингвокогнитив
жиҳатлари
эса
сўзлашувчи/
ѐзувчиларнинг
онгида,
тафаккурида мавжуд бўлган универсал
концептуал
семантика,
хусусан,
“муболаға концептуал семантика”
си
мазкур
эмик
бирликларнинг
лингвокогнитив
асосини
ташкил
килишини
эътироф
этиш
билан
тушунтирилади (Қиѐсланг: Вежбицкая
2001, 152).
Ҳар қандай концептуал семантика
каби,
“муболаға”
концептуал семантикаси
ҳам
мулоқот
учун
зарур
бўлган
семантикалар сирасига киради, чунки усиз
(яъни мазкур семантика тил воситалари
орқали воқелантирилмаса) мулоқот талаб
даражасида
кечмайди,
тўлақонли
бўлмайди.
Шуниси эътиборга моликки, ҳар
бир концептуал семантика, шу жумладан,
“муболаға
‖ концептуал семантикаси ҳам,
тилда
сўзлашувчилар
коммуникатив
(мулоқот)
мақсадлари
(интенциялари)
билан узвий боғлиқ бўлиб, уларни амалга
оширишга бевосита хизмат қилиши
умумлисоний
қонуниятдир.
Онгдаги,
тафаккурдаги ҳар қандай концептуал
семантика тилда уни воқелантирувчи
махсус воситалар, яъни вербализаторлар
(репрезентантлар ѐки воқелантирувчи
воситалар)
бўлишини сўзсиз тақозо этади.
Тадқиқ қилинаѐтган эмик бирлик
саналмиш ―
гиперболема
‖ларнинг ўзига
ҳос психолингвистик жиҳатлари ҳам
борки,
улар
ѐрдамида
мазкур
Хорижий филология.
№1, 2016 йил
32
бирликларнинг
тилда
сўзловчилар
нутқида эмик бирлик, яъни ―гипербола‖
бўлиб
қўлланиши
ва
уларнинг
функционал
тавсифи
ва
таснифи
масалалари тадқиқ қилинади. Демак,
гиперболемаларни нутқда қўллаш учун
уларнинг
тил
унсури
сифатида
шаклланиши ва қурилишида шундай бир
муҳим
психологик
(тўғрироғи,
психолингвистик) вазият ва омил зарурки,
улар
гиперболемалар
вербализаторларининг тегишли турини
мулоқот эҳтиѐжига кўра танлашга, уни
тўғри қўллашга туртки беради ва бунга
эришилади ҳам. Кўриниб турибдики,
гиперболемаларнинг
психолингвистик
аспекти
ҳам
тилда
сўзловчилар
коммуникатив-прагматик мақсадларини
рўѐбга чиқаришга бевосита хизмат қилар
экан. Демак, коммуникатив-прагматик
мақсадлар психологик вазиятда тилда
сўзловчи /ѐзувчи/нинг кайфияти, нияти ва
мақсадини айнан мулоқат учун хос ва мос
қилиб
воқелантириш
учун
туртки
вазифасини ўтайди, шу йўсинда мулоқат
эҳтиѐжига кўра тил унсурлари танланади,
қурилади
ва
қўлланилади,
шундай
равишда ботиний нутқ зохирий нутққа
айланади (қиѐсланг: Леонтьев 1969, 159;
Бенвенист 1974, 31; Ван Дейк 1989, 137;
Кубрякова 1991, 18; Langacker 1986, 1-2;
Сафаров 2006, 18 ва ҳ.к.).
Таниқли тилшунос Ш.Сафаров
таъбири билан айтганда, «моддий дунѐ
идроки айни пайтда идрок этилаѐтган
предмет–ҳодисалар
ҳақида
тушунча
туғилишини, кейинчалик ушбу тушунча
ментал намуна –
концепт
сифатида
шаклланиб, моддий ном олишини тақозо
қилади. Бу хилдаги кўп босқичли
лингвопсихик фаолиятнинг натижали
(натижа
муваффақиятли
ѐки
муваффақиятсиз бўлишидан қатъи назар)
кечишида асосий ролни
лисоний хотира
ўйнайди» (Сафаров 2006;18 ).
Демак, бу маънода олинганда
бундай
кўп
қиррали
“лингвопсихик
жараѐн
‖нинг у ѐки бу даражада кечишида
тилда
сўзловчининг
“лингво-
сфераси”,
”лингвалитети”,
“лингвабилитети”
билан бирга унинг
“коммуника-сфераси”
коммуникалитети‖
ва
“коммуникабилитети”
билан,
бевосита боғлиқ бир қатор бошқа
бетакрор омиллар, яъни ―
культуросфера
‖,
“культура-литет”, “культурабилитет”
(Ҳошимов 2015, 216) каби омиллар ҳам
муҳим аҳамият касб этади.
Инглиз
ва
ўзбек
тилларида
муболаға бўйича фактик материалларнинг
таҳлили
шуни
тасдиқлайдики,
муболағалашган
семантикали
тил
бирликлари, турли қурилмалар тилда
сўзловчи /ѐзувчилар/нинг табиий
руҳий
ҳолатини ифодалашга бевосита хизмат
қиладиган вербал воситалардир. Уларнинг
муболаға орқали ҳиссиѐт, эҳтирос, ҳаяжон
ва шулар каби турли ички кечинмаларни
ифодалаш имкониятлари чексиз. Масалан,
муболаға орқали қуйидаги сезги, ҳислар
ва ички кечинмаларни воқелантириш
мумкин: севги, муҳаббат, ишқ, нафрат
(ѐмон
кўришлик,
кўра
олмаслик),
ҳайратланиш, ажабланиш, ѐлғизлик, бирга
азият чекиш, қувониш, ғазабланиш,
қаҳрамонлик,
сотқинлик,
гўзаллик,
хунуклик
(беўхшовлик),
қобилиятлилик,
қобилиятсизлик, қудратлилик, ожизлик,
дўстлик, душманлик, ўхшатиш, ажратиб
кўрсатиш,
завқланиш,
азобланиш,
изтиробга
тушиш,
тўлқинланиш,
камситилиш, мақталиш ва ҳ.к
4
.
Одатда, тилда сўзлашувчилар ѐки
ѐзувчилар ўзларининг турли табиий
руҳий
ҳолатларидан,
ички
кечинмаларидан келиб чиқиб, шундай тил
воситаларига мурожаат қиладиларки, улар
бундай вербал воситалар орқали объектив
дунѐдаги воқеа, предмет ва ходисаларнинг
энг кучли даража ѐки миқдорининг
тавсифини таъсирчан ва тўлақонли қилиш
мақсадида
муболағалаштириб
ифодалашга эришадилар. Мазкур вербал
воситалар
тилда
сўзлашувчиларнинг
4
Бизнингча, инсон тафаккури доирасидаги барча
соҳаларни вербал ифодалашда тилда сўзлашувчи/
ѐзувчилар «гиперболема/гипербола»‖лардан фойдалана
олади, десак муболаға бўлмайди.
Хорижий филология.
№1, 2016 йил
33
коммуникатив-прагматик
мақсадлари,
муддаолари ва ниятларига тўлақонли
эришишларини
таъминловчи
махсус
воситалардир.
А.А.Потебня
таъбири
билан
айтганда,
“муболаға”
тилда сўзлашувчи/
ѐзувчининг маълум бир кучли сезгидан,
ҳиссиѐтдан лол бўлиб қолиш омили унга
нарса ва ҳодисаларнинг ҳақиқий ҳажми,
сиғими (миқдори, сифати, даражаси,
ҳолати - Ж.К.)ни тўғри кўришга халақит
беради (Потебня 1958, с.161).
Шундай қилиб, ―муболаға‖, одатда,
объектив борлиқдаги воқеа, ҳодиса ва
предметларнинг ҳолатий, миқдорий ва
даражавий хусусиятларини ифодалашнинг
энг қулай ва махсус воситасидир, чунки
уларнинг табиий ҳолатини ифодалашдан
атайлаб қочиш тилда сўзловчи/ѐзувчининг
ўзидаги субъектив эмоционал ҳолатни ўзи
хоҳлаган даражада, шаклда бўрттириб,
муболағалаштириб ифодалаш муддаоси
билан бевосита боғлиқдир.
Гиперболемаларнинг
социолингвистик
жиҳатлари
шуниси
билан муҳимки, улар гиперболемаларни
қайси социал қатламга тегишли тилда
сўзловчи
/ѐзувчилар/
мазкур
тил
бирликларининг
қандай
турларидан
қаерда, қачон ва нима учун, қандай
мақсадларда,
қандай
кайфиятда
ва
руҳиятда қўллашларини белгилаб беради.
Демак, у ѐки бу гиперболеманинг нутқда
қўлланилиши ўз-ўзича кечаверадиган
воқелик бўлмай, балки социолин-гвистик
омиллар томонидан ҳам бошқариладиган
мураккаб
жараѐндир.
Бу
ҳолат
гиперболеманинг
мавжуд
социал
қатламнинг у ѐки бу сўзловчиси ѐзувчиси
томонидан ўринли, онгли ва мақсадли
қўлланилишига
асос
бўлади
(агар
жамиятда
истеъмолда
ѐнма-ѐн
қўлланиладиган тиллар бўлса, унда
субстрат,
суперстрат,
адстрат
ҳодисаларига эътибор қаратилиши ҳам
лозим, масалан, русча
слишком, чересчур,
беспардонно,
инглизча
супер,
ўзбекча
зўр,
каби
муболаға
сўзлари
халқ
истеъмолидаги ўзга тиллар томонидан
ўзлаштирилиши
ва
мулоқотда
қўлланилиши мумкин ва ҳ.к ).
Бундан келиб чиқадики, тилда
гиперболик воситаларнинг у ѐки бу
шаклда ва мақсадли қўлланилиши тилда
сўзловчиларнинг, энг аввало, социал
мақоми, ҳаѐти, атрофидаги социал муҳит
(оила, иш жойи), тарбияси, касби,
кундалик
фаолияти,
хоббиси,
«концептосфераси (моноконцептосфераси
/поликонцептосфераси)»,
«концептуалитети (моноконцептуалитети/
поликон-цептуалитети)», «лингвосфераси
(монолингвосфераси/
полилингвосфераси)»,
«лингвалитети
(монолингвалитети/ полилингвалитети)»
5
,
шунингдек кайфияти, руҳияти, қолаверса,
феъл-атвори, табиати, мижози ва бошқа
омилларга ҳам бевосита боғлиқдир.
Бундай омилларнинг барчаси жонли
мулоқотда маълум бир жиҳат тавсифи
даражасини
муболағалаштирилиб
воқелантирилишида аниқ кўзга ташланади.
Гиперболемаларнинг
лингвокультурологик жиҳатларига келсак,
улар
мазкур
тил
бирликларининг
лингвокультуремалар
сифатида
қўлланишида ўзларини ѐрқин намойиш
этадилар.
Маълумки,
―лингвокультурема‖(Воробьев 1997, 69;
Юсупов 2011, 34-35 ва б.) шундай тил
бирлигики, у ўз ичига денотатив маъноси
билан
бир
қаторда
маданият
семантикасини ифодаловчи камида бир
компонентни ҳам мужассамлантирган
бўлади.
Масалан,
ўзбек
тилида
Даққиюнусдан
(Даққиѐнусдан)
қолган
нарса, Алмисоқдан қолган нарса, энангни
Учқўрғондан кўрсатаман, арши аъло,
боши осмонга етмоқ, “асфаласофунга
жўнатмоқ, оѐғини қўлига олиб югурмоқ,
ўпкасини қўлтиқламоқ, юрагидан жой
5
Ушбу тушунчалар ва атамалар бир ѐки бирдан ортиқ
тил ва маданият эгалари бўлган шахсларнинг ўзгалар
билан бўлган мулоқоти пайтида унинг тафаккурида
кечадиган
лингвокогнитив,
психолингвистик,
лингвокультурологик ва бошқа жараѐнлар билан узвий
боғлиқлиги ва бошқа шунга ўхшаш омиллар ҳақида.
Батафсилроқ маълумот олиш учун каранг: (Ҳошимов
2015, 178).
Хорижий филология.
№1, 2016 йил
34
бермоқ, ѐруғ дунѐ менга қоронғи, кенг дунѐ
менга тор
(гиперболик оксюморонлар)
каби, рус тилида
седьмое небо,
“Я тебе
устрою Самару
, инглиз тилида
in seventh
heaven, as sly as a fox, honey, to run one‟s
guts out
(бежать сломя голову (скакать и т.
п.)) ,
to run like mad, to run at a breakneck
speed; to rush off headlong; to run helter-
skelter; to run for one's life
каби
фразеоемалар, шунингдек, инглиз тилида
honey, sweetheart, chocolate,
ўзбек тилида
асалим, шакарим, қўзичоғим, бўталоғим
,
рус тилида
мой поросенок, голубушка,
лапочка моя
каби гиперболик клишелар
гиперболемалар
қаторига
киради
(қиѐсланг: Вежбицкая 2001, 153).
Юқоридаги мисоллардан кўриниб
турибдики, муболағалашган семантикали
вербализаторлар, хусусан, фразеоемалар
ўзларининг
асосий
семантикаси
–
“муболаға”
билан бир қаторда маълум
маданият
семантикасини
ҳам
ифодалаяпти ва мулоқотнинг адекват
кечишига пухта замин яратяпти. Шу
йўсинда
улар
лингвокультурема,
тўғрироғи
“фразео-культурема”
(Ҳошимов 2015,216) вазифасини ўтаяпти
десак, муболаға бўлмайди.
Гиперболемаларнинг
лингвостилистик жиҳатлари уларнинг
троплар ва нутқ фигуралари каби
стилистик
воситалар
вазифасида
қўлланишида ѐрқин намоѐн бўлади.
Мулоқотда
бундай
воситаларнинг
коммуникатив-прагматик
жиҳатдан
қўлланилиши у ѐки бу тилда сўзлашувчи
/ѐзувчи/нинг идиоситили ѐки идиолекти
билан узвий боғлиқ бўлиб, улар бевосита
адабий
стилнинг
ѐки
шеванинг
истеъмолдаги маълум кўринишларини
ташкил
этадилар,
шу
йўсинда
сўзлашувчи//ѐзувчининг мулоқотдошига
сезиларли ѐки кучли таъсир этишига
хизмат қилади.
Юқоридаги фикр-мулоҳазалардан
келиб чиқиб, шундай хулоса қилишимиз
мумкинки,
гиперболемаларнинг
лингвокогнитив,
структурал-семантик,
коммуникатив-прагматик,
лингвокультурологик ва лингвостилис-тик
жиҳатлари билан бир қаторда уларнинг
психолингвистик ва социолингвистик
жиҳатларини ҳам илмий тадқиқ қилиш,
гиперболемаларнинг тилда пайдо бўлиш
ва нуткда қўлланиш сабаб ва омилларини
атрофлича очиб беришга пухта замин
яратади ва илмий изланишнинг тўлақонли
бўлишини таъминлайди.
Адабиѐтлар
1. Ван Дейк Т.А. Язык. Познание. Коммуникация. –М.: Прогресс, 1989. -312 с.
2. Вежбицкая А. Сопоставление культур через посредество лексики и прагматики.-М.:
Языки славянской культуры, 2001. -272 с.
3. Воробьев В.В. Лингвокультурология. Теория и методы. - М., 1997.
4. Бенвенист И. Общая лингвистика.-М.: Прогресс, 1974.
5. Кубрякова Е.С. Память и ее роль в исследовании речевой деятельности // Текст в
коммуникации. –М.: И-т Языкознания, 1991. –с.4-21.
6. Леонтьев А.А. Психолингвистические единицы и порождение речевого
высказывания. -М.: Наука, 1969.
7. Потебня А.А. Из записок по русской грамматике. Т I-II .-М., 1958.
8. Сафаров Ш. Когнитив тилшунослик. – Жиззах: ―Сангзор‖ нашриѐти, 2006. - 92 б.
9. Филлмор Ч. Фреймы и семантика понимания. В кн.: Новое в зарубежной
лингвистике. –М.: Прогресс, 1988. –с. 52-92.
10. Хошимов Г.М. К теории концептов и их таксономики в когнитивной лингвистике//
Систем-структур тилшунослик муаммолари. Филология фанлари доктори, профессор
Н.К.Турниѐзов таваллудининг 70-йиллигига багишланган Республика илмий-назарий
конференцияси материаллари. -Самарқанд, 2010. - 68-69 бетлар.
Хорижий филология.
№1, 2016 йил
35
11. Хошимов Г.М. К лингвокогнитивной компетенции носителя языка и переводчика
// Таржиманинг лингвокогнитив, коммуникатив-прагматик ва лингвокультурологик
аспектлари. Республика илмий-назарий анжумани материаллари тўплами. –Андижон:
«Андижон нашриѐт – матбаа», 2015. -214-218 бетлар.
12. Юсупов Ў.Қ. Маъно, тушунча, концепт ва лингвокультурема атамалари
хусусида//Стилистика тилшуносликнинг замонавий йўналишларида.Илмий- амалий
конференция материаллари. –Тошкент, 2011. -49-55 бетлар.
13. Langacker R.W. An Introduction to Cognitive Grammar. Cognitive science 10, l-40
(1986), University of California, San Diego. - pp.1-40.
Корабоев Ж. О лингвокогнитивном, психолингвистическом, социолингвис-
тическом и других аспектах гиперболемы в разносистемных языках.
В статье
затрагиваются лингвокогнитивный, психолингвистический и социолингвистический
аспекты «гиперболемы» в языках разных систем, подчеркивается важность учета
взаимосвязи и взаимозависимости ее различных аспектов в гиперболических исследованиях.
Koraboyev J. About linguocognitive, psycholinguistic, sociolinguistic and other aspects of
hyperboleme in different system of languages.
The article touches upon the linguocognitive,
pshycolinguistic, sociolinguistic and other aspects of the”hyperboleme” in non-related languages,
the importance of taking into account the interconnection and the interdependence of various
aspects in hyperbolic investigations being accentuated.
