Қандли диабет (ДМ) этиологик жиҳатдан гетероген бўлган метаболик касалликлар гуруҳига кириб, секрецияси ёки инсулин таъсирининг бузилиши ёки бу касалликларнинг комбинацияси туфайли сурункали гипергликемия билан тавсифланади. Сўнгги ўн йилликларда қандли диабетнинг тарқалиши деярли барча ҳудудларни қамраб олган касалликка айланди. Айниқса,1-тоифанинг тарқалиши, охирги 10 йил ичида болаларда қандли диабет 35,7 фоизга (100 минг болалар аҳолисига 59,4 дан 80,6 гача), ўсмирларда 68,9 фоизга (100 минг ўсмирга 108,5 дан 183,5 гача) ўсди. Касалликнинг сурункали асоратлари туфайли беморларнинг эрта ногиронлиги, ва ҳаёт тарзининг тушиб кетиши даволаш учун жамиятга катта иқтисодий зарар етказади. Кўпгина муаллифларнинг фикрига кўра, диабет билан оғриган болаларнинг 70% дан ортиғида касаллик компенсациясининг ноадекват кўрсаткичлари мавжудлигининг асосий сабабларидан бири, кечки асоратларнинг юқори тарқалиши беморлар ва уларнинг оилаларининг касалликни бошқаришга қодир эмаслиги ва уларда бу ҳамда билимнинг етишмаслиги туфайлидир.
