Нафиса Кенжаева
XIX asrning ikkinchi yarmidan boshlab ilk yozma manbalarda tilga olingan Markaziy Osiyo qadimgi xalqlarining hududiy joylashish chegaralari muammosi sharqshunoslarning asarlarida dolzarb mavzuga aylandi (E. Zaxau, V. Geyger, V. Tomashek). Bu masala XX asr boshlarida ko'rib chiqilgan (I. Markvart, A. Xermann) va arxeologik ma’lumotlarni hisobga olgan holda, keying! yillarda ham ilgari surilgan (M.M. Dyakonov, V.M. Masson, B.Y. Staviskiy). Mazkur muammo, ayniqsa o'tgan asrning 70-80-yillarida bir qator tadqiqotchilar (I.V. Pyankov, P. Bernar, G.P. Frankfor, E.V. Rtveladze, J.K. Garden va boshqalar) ishlarida bayon etildi. Mavzu tarixshunosligi I.V. Pyankov tomonidan yetarlicha yoritilgan. Tadqiqotchining ishlarida Baqtriya tarixi va tarixiy geografiyasiga mansub yunon-rim manbalarining tahlili katta o'rin egallab, shuningdek, Sug'd va Baqtriyaning tog'lar va daryolar orqali o'tgan hududiy chegaralari haqidagi antik davr mualliflarining tasavvurlari ko'rib chiqildi [1].
