92
ISSN 2181-922X
92
—
99
ZAMONAVIY ADABIYOT MUAMMOLARI
Badiiy asarda sarlavha poetikasi
Umida Rasulova
1
Abstrakt
Mazkur maqolada badiiy asar strukturasida sarlavhaning
ahamiyati xususida mulohaza yuritiladi. Asar sarlavhasida muallif g‘oyaviy,
estetik qarashlarining namoyon bo‘lishi yoritiladi. Ma’no nuqtalarining
yaxlitlik kasb etishi mohiyatni aniq-ravshan anglatish imkonini berib, asar
estetik quvvatini oshiradi. Sarlavhada tabiatdagi unsurlar nomi vositasida
ramziylik, ishoraviylik ortib boradi. Badiiy muloqotga kirishayotgan
san’atkor kitobxonga ma’lum axborot, yangilikni yetkazibgina qolmay, uni
ijodiy yondashuvga chorlashi darkor.
Tarkibdagi ilk semiotik markaz sarlavha bo‘lib, unda muallif g‘oyasi,
konsepsiyasi jo bo‘ladi. Sarlavha ilk taassurot, muallif hamda kitobxonning
ruhiy muloqoti debochasi. San’atkorlar borlig‘i, iste’dodi, ijodiy niyatini
baholash shu lahzadan boshlanadi. “Yur, tog‘larga ketamiz”, “Qoyalar ham
yig‘laydi”, “Saodat sohili” kabi qissalar maskan nomi bilan quvvatlanadi.
Makon tasviri estetik zavq beribgina qolmay, shu maskan bilan bog‘liq
asosiy voqea, kalitga ishora beradi.
Ilk jumla muloqotning ibtidosi, qahramon hamda kitobxonning
g‘aybona uchrashuvi, kompozitsion sathning muhim belgisi. Keyingi holatu
vaziyat, dialogu monolog debochasi. Mavzu, muammolar borasidagi ilk
taassurot, bu keyingi bosqichga ko‘tarilish, faollikni jadallashtirish jarayoni.
Qissada epigraf poetik mazmunni umumlashtirish, badiiy niyatni uqishda
muhim sanaladi. Muallif yoritayotgan masalaga doir zarur ko‘chirma
(she’r, hikmat, maqol, hadis kabi)ni kiritib, g‘oyaviy, hissiy salmoqdorlikni
oshiradi. U asosiy ma’noni o‘zida jo aylagani, qahramon holatini asoslashi,
fikrni tasdiqlashi bilan e’tiborni tortadi.
Kalit so‘zlar:
nasr, sarlavha, matn, tarkib, qissa, roman, talqin.
Kirish
Har bir ijodkor sarlavha orqali asarda yoritiladigan mavzu,
1Rasulova Umida Yo‘ldosh
–
filologiya fanlari doktori, Alisher Navoiy nomidagi
o‘zbek tili va adabiyoti universiteti.
E-pochta:
rasulovaumida12@gmail.com
ORCID ID:
0000-9762-4407
Iqtibos uchun:
Rasulova U. 2022. "Badiiy asarda sarlavha poetikasi".
O‘zbekiston:
til va madaniyat
1(2): 92-99.
Uzbekistan: Language and Culture 2022/1(2)
Badiiy asarda sarlavha poetikasi
93
ifodalanadigan tuyg‘ularini kitobxonga ma’lum qilishga intiladi, shu
fursatdan ular orasidagi muloqot jonlanib boradi. Asar tarkibidagi
ilk semiotik markaz sarlavha bo‘lib, unda muallif g‘oyasi, konsepsi-
yasi jo bo‘ladi. Sarlavha ilk taassurot, muallif hamda kitobxonning
ruhiy muloqoti debochasi. San’atkorlar borlig‘i, iste’dodi, ijodiy niya-
tini baholash shu lahzadan boshlanadi.
“Sarlavha asar predmeti topilishida muhim ochqich, kalit.U
asar turi va aniqlanadigan struktura bilan uzviy bog‘liq” [Feller.1981,
87].
Qissalar sarlavhasini kuzatganda tabiat unsurlari bilan bog‘liq
nomlar kuzatiladi. “Bahor qaytmaydi”, “Yozning yolg‘iz yodgori” kabi
asarlarga fasllar bilan bog‘liq sarlavha belgilanadi. Alisher Navoiy
kishi umrini fasllarga mengzab, yaxlit badiiy polotnoda buning hik-
matini anglatgani ma’lum. Mazkur qissalar tarkibi ham ramziy ma’no
zamirida qahramon qismatiga urg‘u berilgani, turli sinoatlar imkonu
sababdan bahs yuritganini asoslaydi. Inson umridagi muhim lavha,
o‘zgarish, burilish ma’lum vaqtda sodir bo‘lib, xosiyati, oqibati bilan
badiiy niyatni oydinlashtirishi mumkin.
“Yur, tog‘larga ketamiz”, “Qoyalar ham yig‘laydi”, “Saodat so-
hili” kabi qissalar maskan nomi bilan quvvatlanadi. Makon tasviri
estetik zavq beribgina qolmay, shu maskan bilan bog‘liq asosiy vo-
qea, kalitga ishora beradi. Tog‘ viqori, qoya salobati, sohil halovati te-
grasiga bosh qahramon istagi, orzusi, armoni muvofiqlashib borishi
kutiladi. Bu nomlar kurrai zamindagi yaratiqlar mohiyatini uqishga,
yashirin mantiqiy tizimni kashf etishga undaydi.
“Jayhun ustida bulutlar”, “Yulduzlar mangu yonadi”, “Oydinda
yurgan odamlar” sarlavhasi badiiy tafakkurda samo jismlari man-
zarasini jonlantiradi. Bulut, yulduz, oy kabi metaforik ifoda sirli-
lik, g‘ayri oddiylik hissini paydo qiladi. Masalan, oydin – yorug‘lik,
nurafshonlik belgisi. Odamlarning oyga bog‘liqligi, u bilan birligida
sinoat mavjud. Muallif oyning yog‘dusida tasvirlayotgan kishilar siy-
rati, tabiati, pokligi, ezguligi bois yuksaklikka ko‘tarayotgandir. Inson
zaminiy makondan yuksakka evrilishida tasavvur qudrati namoyon
bo‘ladi. Qissalarda olamdagi tartibotu nizomga bo‘ysundirilganlar
qismatidagi mo‘jaz tilsimlar zuhurlanib boradi.
“Sarlavha muallif tomonidan shunchaki tanlanmaydi, uni
vaziyat, maqsad, sharoit, emotsiya (hissiyot) yo mushohadaga
yo‘nalgan fikrlash doirasi taqozo etadi” [Feller.1981, 90].
Sarlavha asardagi asosiy ma’no qatlamiga ishora berib, mual-
lif bilan kitobxonning ichki muloqotini jadallashtiradi. Unda bor-
liqdagi nabotot, hayvonot, osmondagi jismlar nomi keltirilib, tasvi-
94
riylik, ifodaviylik darajasini orttiradi.
“Ovul oralagan bo‘ri”, ”Ot kishnagan oqshom”, ”Ena bo‘ri”, ”Uv-
layotgan it” kabi asarlarda hayvon nomlari aks ettiriladi. Bular obraz
shaklida taqdim etilib, vafo, sadoqati insoniy fazilatga parallel yo
kontrast beriladi. Qissalar poetikasida turli hudud, iqlim, sharoit ke-
simida ongli hamda ongsiz mavjudotlar hayot tarzi namoyon bo‘ladi.
Hayvonlar tasvirida mifologik elementlar, totemistik qarashlar qo-
rishib boradi. Kishilik olamidagi qonuniyatlar silsilasida jonzotlar
o‘rni, vazifasi ham tushunib boriladi.
Endi muayyan qissalarda ilk jumla masalasiga ahamiyat qa-
ratamiz.
“Saodat sohili” asarida “Usta Binoqul, qani turing, shom
tushmay, huv dovonga yetib olaylik!” deya beriladi [Sultonov 1983,
159].
Birinchi jumlada vaqt (shom) hamda makon (dovon) tasvi-
ri aniq keltirilib, safar, yo‘l tadorigi motividan voqif etiladi. Voqeani
rivojlantirishda shom oraliq dam-kechga ishorani anglatayotgani,
kengroq qaraganda umrga mengzash, zarur ishni bitirishga oshiqish
anglashiladi. Dovon maqsadga erishishdagi aniq mo‘ljal, u iroda,
sabr yanglig‘ qabul qilinib, olis manzil mashaqqatini, psixologik omi-
lini belgilaydi.
“Quyosh qaerdadir tog‘ ortidan, qaerdadir cho‘l adog‘idan,
qaerdadir asriy muzlar orasidan bosh ko‘taradi” deya boshlanadi”
[Tohir Malik 1989, 3].
Jumlada shamsning kurrai zaminning turli maskaniga nur
taratishi obrazli ifodalanadi. Qaerdadir gumon olmoshi uch hudud:
tog‘, cho‘l, muzlik sathidagi tadrijlanishga e’tiborni tortadi. Ma’lumki,
quyosh yorug‘lik, issiqlik manbai bo‘lib, uning taftidan bahramandlik
hammaga bir xil nasib etmaydi. Badiiy asarda quyosh baxt, shodlik
ulashish, ruhiyatga epkinlik bag‘ishlash ma’nosida qo‘llanar ekan, bu
ne’matga sazovorlik yoxud mahrumlik borasida mushohada yuri-
tishga to‘g‘ri keladi.
“Otoyining tug‘ilgan yili” qissasi “Mashrabning oti nega Mash-
rab? Ona qornida yig‘lagani uchunmi?” jumlalari so‘roq ohangida
berilib, tarixiy shaxs nomi yodga olingani bilan ahamiyatli” [O‘ktam
A’zam. 2002, 6].
Murg‘ak vujudning volida jismidagi yig‘isida qanday hikmat
mujassamligini bilish dushvor. Mashrab ismi yodga olinishida shoir
siyratidagi haqiqatparastik, ma’rifatga oshuftalik xislatlari nazarda
tutiladi. Bu g‘ayrishuuriy, noodatiy fitratli go‘dak qismati kitobxonni
o‘yga toldiradi.
Umida RASULOVA
Badiiy asarda sarlavha poetikasi
95
“O‘n sakkizga kirmagan men bor” qissasi “Kun bo‘yi osmon-
ning zardasi bosilmadi” satri bilan boshlanadi [Qo‘chqor Norqobil
2004, 90].
Tasvirdagi samo holatida xavotir hissi yetakchilik qiladi.
Zarda bulut, momaqaldiroq kabi tabiiy hodisotga urg‘u berib, tasvir
zamiriga zulmat tushunchasini biriktiradi. Kishi fitratidagi zarda
osmonga nisbat berilishida ma’lum ishora sezilib, bo‘lajak voqea oqi-
batidan ogoh etadi.
Ilk jumla muloqotning ibtidosi, qahramon hamda kitobxon-
ning g‘aybona uchrashuvi, kompozitsion sathning muhim belgisi.
Keyingi holatu vaziyat, dialogu monolog debochasi. Mavzu, muam-
molar borasidagi ilk taassurot, bu keyingi bosqichga ko‘tarilish, faol-
likni jadallashtirish jarayoni.
Qissada epigraf poetik mazmunni umumlashtirish, badiiy ni-
yatni uqishda muhim sanaladi. Muallif yoritayotgan masalaga doir
zarur ko‘chirma (she’r, hikmat, maqol, hadis kabi)ni kiritib, g‘oyaviy,
hissiy salmoqdorlikni oshiradi. U asosiy ma’noni o‘zida jo aylagani,
qahramon holatini asoslashi, fikrni tasdiqlashi bilan e’tiborni tortadi.
“Yolg‘onchi farishtalar” qissasidagi epigraf quyidagicha:
Koinot gultoji insondir azal,
Undadir eng oliy tafakkur, amal.
U hatto tubanlik ichra ham tanho,
Yo falak, ijoding buncha mukammal [Oripov 1983, 3].
Ne’mat Aminov asarida moddiyat hamda ma’naviyat tushun-
chasiga monand she’r ikki qutbni izohlaydi. Olamdagi darajalanish
nuqtai nazaridan odam tafakkuri ila yuksalib boradi. Afsuski, nafs
qutqusiga oshnolik kishini zabuni xor aylab, tanazzulga ro‘baro‘ qila-
di. Ko‘rinadiki, mezonni asrash murakkab , dushvor, bunga erishish
sabru qanoatni talab etadi. Koinot, falakning kichik zarrasi, bo‘lagi
inson fitrati murakkab bo‘lib, undagi ezgulik hamda yovuzlik, olija
-
noblik va tubanlik aro ziddiyat barham topmagan. Adib ojiz inson-
ning a’moli borasidagi mushohadasini shu misralar bilan to‘ldirib
boradi.
“Yolg‘izlik” qissasidagi she’r shaklidagi epigraf muallif niyati-
ni tiniqlashtiradi:
Parcha-parcha bo‘ldim qaydasan?
Yuragimda jarlik, qaydasan,
Qulab tushmoqdaman, qaydasan?
Yolg‘izligim zo‘rlik, qaydasan,
Parcha-parcha bo‘ldim, qaydasan? [Ulug‘bek Hamdam. 2010,
96
10].
Ulug‘bek Hamdam kishi tiynatidagi ruhiy po‘rtanalarni obra-
zli tasvirlab, botindagi g‘alayonni bo‘rttirib boradi. Qahramon ichki
olami, yuragi tubidagi armonga malham izlab bo‘zlaydi. Vujud sokin
ko‘rinsa ham ruhiyatdagi bezovtalik “parcha” so‘zini ta’kidlash, dard
darajasini sezdirish orqali bildiriladi. Butunning bo‘lakka ajralishi,
qayg‘u, alam, armonning hislar oqimini yuzaga keltirishi ma’no
nuqtalarini tutashtiradi. Tanholikdagi dardmand mujda ilinjida
o‘zga makon, maskanga parvoz istaydi. Adib ong ostidagi tushuniksiz
holat, kayfiyatni tahlil etib, intilish, mayllarini jilovlashga kirishadi.
Hayot murakkab, har kim uni o‘z maqsad, muddaosiga ko‘ra
anglashga noil bo‘ladi. Turmushdagi sinoatni bardosh ila yengishda
donishlik, zakiylik bilan munosabatda bo‘lish muhim. “Qaydasan”
so‘zi inson tuyg‘u, iztirobini his ettirishi, to‘g‘ri qaror mashaqqatini
anglatishi bilan diqqatni jalb qiladi. Adibning qahramon ruhiyatidagi
bezovtalik, yo‘lsizlikni savollar doirasiga biriktirish usuli samarasini
beradi. Yolg‘izlikka mubtalo kishi ko‘nglidagi dardni tuyishda so‘zlar
zamiridagi ma’no qatlamini sinchiklab kuzatishni taqozo etadi.
“Bahor qaytmaydi” qissasiga Abdulla Oripovning “Ketmoqda-
man” she’ri kiritilgan. Bu Alimardon tomonidan aytilar ekan, sami-
miylik, soflikdan yiroqlashib, tubanlikka yaqinlashgan qahramon
vaziyatini tiniqlashtiradi.
.
..Yaxshi qol, ey dilbarim, dilda kadar, ketmoqdaman,
Ishq aro endi holim zeru zabar, ketmoqdaman,
Na ishonchu, na quvonchu, na ko‘nguldan ochma gap,
Barchasidan ushbu kun yo‘qdir samar, ketmoqdaman
[Hoshi-
mov. 2011, 40].
Obraz mantig‘iga monand satrlar ruhiy holat darajasini asta
balandlab boradi. Aql yo‘rig‘iga bo‘ysunmay, hoyu, havas, shonu
shuhrat asiriga aylangan erkak nafs sirtmog‘iga bo‘yin egadi. Yo‘l
motivi o‘zlikdan ayrilish, mayl, istak qurboni bo‘lish, barchasidan
voz kechish nuqtai nazaridan belgilanadi. Qahramon kolliziyalar
qurshovida o‘zga manzilni ixtiyor aylasa ham ishq, vafo bobidagi
zabunligini tan oladi. “Ketmoq” so‘zi zamirida xudbinlik, takabburlik
illatidan haqiqat manziliga intilishga ishora beriladi.
Yuqoridagi qissalar tarkibida she’riy parcha keltirilishi mu-
allif badiiy niyatini teranlashtirish, obraz mantig‘ini asoslash, voqe-
likni falsafiy, estetik jihatdan to‘yintirishga imkon beradi. Nasriy
matn poetikasida mumtoz yo zamonaviy she’riy lavhalar ruhiyat
manzarasi, tuyg‘ular oqimini jonli, ta’sirli yetkazib, ifodaviylik, tas-
Umida RASULOVA
Badiiy asarda sarlavha poetikasi
97
viriylik, ohangdorlikni ta’minlaydi. Kuzatishlar natijasida Abdulla
Qodiriy (“Obid ketmon”) asarida zamonasoz she’r vaziyat talabi, Oy-
bek (“Bolalik”) qissasida Mashrab, Fuzuliy, Muqimiy, Tavallo she’rlari
ehtirom maqsadida kiritilgani ma’lum bo‘ladi. G‘afur G‘ulom (“Shum
bola”), Tog‘ay Murod (“Oydinda yurgan odamlar”), Murod Muham-
mad Do‘st (“Galatepaga qaytish”) asarlarida xalq qo‘shiqlari, Abdulla
Qahhor (“O‘tmishdan ertaklar”), O‘tkir Hoshimov (“Bahor qaytmay-
di”), Ne’mat Aminov (“Yolg‘onchi farishtalar”), Nabijon Boqiy (“Qatl-
noma”)lar zamondosh shoir she’rlaridan g‘oyaviy, falsafiy mazmunni
mustahkamlashda foydalanganlar.
Xayriddin Sulton (“Saodat sohili”), Erkin A’zam (“Otoyining
tug‘ilgan yili”), Isajon Sulton (“Munojot”), Shomirza Turdimov (“Me-
zon”) qissalarida Hofiz, Rumiy, Navoiy, Bobur, Mashrab she’rlari diniy,
ma’rifiy qatlamni boyitadi. Ulug‘bek Hamdam “Yolg‘izlik” qissasida
shoirlik qobiliyatini ham yorqin namoyon etadi. Xurshid Do‘stmu-
hammadning “Men - sensiz, sen -mensiz” qissa poetikasida mozaika
usulidagi she’rlar jamlanmasi lirik pafosni quyuqlashtiradi. Mak-
tub (noma)lar zamiridagi Men va Sen tilsimining asosi Cho‘lpon va
Pushkin izhori ishqidan oziqlanadi. Bu obrazlar tiynatidagi oshiqlik-
ni kitobxonga anglatish maqsadida Huvaydo, Erkin Vohidov, Usmon
Azim, Muhammad Yusuf, Farida Afro‘z, Abduvali Qutbiddin, Zebo
Mirzo kabilar she’ri hamda Aleksandr Fet (rus), Baxtiyor Vahobzo-
da(ozar) bayti uyg‘unlashtiriladi. Muallif muhabbat, ishq qissasini
sinkretik yo‘nalishda tashkillashtirib, tuyg‘u, kechinmani obrazli ifo-
dalashga, so‘zning metonimik, metaforik sifatini anglatishga, badi-
iy samaradorlikni oshirishga muvaffaq bo‘ladi. Ijodkorlar mavzuga
yondashish, janr xususiyatini boyitish, inson botinini ta’sirli aks et-
tirishda bunday poetik usuldan o‘rinli foydalanadilar. Muhimi, qis-
salar strukturasida she’rlar turli mazmun qirralarini ochib, badiiy
obraz ruhiyatini teran yoritib, yaxlit matnning uzviy qismiga aylanib,
asarning estetik qimmatini boyitishga xizmat qiladi.
Adabiyotshunos B.Karimov: “Yozuvchining badiiy-estetik ide-
ali, badiiy-estetik tafakkuri matnda ob’ektivlashgan harf, so‘z, ibora,
gaplardagi-poetik nutqdagi tafakkurga nisbatan kengdir. Badiiy asar
matniga yaxlit organizm sifatida qarash va germenevtik doirani (bu-
tunning qismlarga ajrashi va qismlardan butunning yuzaga kelishi-
ni) his etish eng to‘g‘ri va xolis adabiy - ilmiy tafakkurga xos xususi-
yatdir”, - deya e’tirof etadi [Karimov 2014, 45].
Qissa janri inson siyrati-yu suratini turli rakursda qamrab
oladi. Qahramon tadrijini yoritishda fitratidagi fazilatu nuqsonni
markazga birlashtirib boradi. Uning etik, estetik olami botindagi sirli
98
tebranish, betizgin tuyg‘ularini qabartirib ko‘rsatadi.
Asardagi mayda bob, qismlar aro uzviylikni anglash matn
mohiyatiga kirib borishga turtki beradi. Strukturada ma’no-mazmun
toblanishi, qat-qatligi, har zamonda yangi qatlami namoyon bo‘lishi
muhimdir. Tarkib (struktura) – tirik hodisa. Unda botiniy estetik quv-
vat mavjud. Mana shu quvvat tashqi estetik kuch – kitobxon bilan
uchrashgach, asar tarkibidagi hayot o‘zini namoyon eta boshlaydi.
Ijodkor so‘z vositasida hayot qonuniyatini badiiy aks ettirib, umum-
bashariy muammolarni diniy, ma’rifiy qadriyatlar sathiga biriktiradi.
Qissa poetikasida zamon hamda makon voqeligini qiyosiy yoritish,
badiiy obraz psixologiyasidagi ilohiy, dunyoviy qarashlarni asoslash,
ruhiyatdagi poklanish jarayonini anglatishga intilish kuchaydi. Qis-
sa janri kompozitsiyasida obrazlar ko‘p qirraligi, konflikt o‘tkirligi,
tasvirda ramziylik ortishi, botiniy mazmunning teranlashishi ko‘zga
tashlanadi. Dunyodagi hodisotlarni inson taqdiri bilan uzviylikda
tasvirlash, tarixiy haqiqatni badiiy gavdalantirish, fojeiy holatlarni
qiyosiy aspektda tahlil etish tamoyili ortadi.
Adabiyotlar
Феллер, М. 1981.
Структура произведения.
Москва: Книга.
Sultonov, X. 1983.
Bir oqshom ertagi.
Тошкент.
Malik, T. 1989.
Alvido...bolalik
. Тошкент: Yosh gvardiya.
A’zam, E. 2002.
Kechikayotgan odam.
Тошкент: Sharq.
Norqobil, Q. 2004.
Kulib tur, azizim.
Тошкент: Sharq.
Aminov, N. 1983.
Yolg‘onchi farishtalar.
Тошкент: G‘afur G‘ulom nomidagi adabi
-
yot va san’at nashriyoti.
Hamdam, U. 2010.
Uzoqdagi Dilnura.
Тошкент: Akademnashr.
Hoshimov, O‘. 2011.
Saylanma.
Тошкент: Sharq.
Karimov, B. 2014.
Abdulla Qodiriy va germenevtik tafakkur.
Тошкент.
Poetics title in a work of fiction (art)
Umida Rasulova
1
Abstract
The article discusses the importance of the title in the structure of
a work of art.The title of the work emphasizes the manifestation of the au-
thor’s ideological and aesthetic views. The integrity of the semantic points
1Umida Rasulova
- Doctor of science in philology (DsC) Tashkent State University
of uzbek language and literatute named after Alisher Navo'i.
E-pochta:
rasulovaumida12@gmail.com
ORCID ID:
0000-9762-4407
For citation:
Rasulova Umida. 2022. Poetics title in a work of fiction (art).
Uzbekistan Language and Culture
1(2): 92-99.
Umida RASULOVA
Badiiy asarda sarlavha poetikasi
99
allows you to clearly express the essence, increases the aesthetic power of
the work. The integrity of the semantic points allows you to clearly express
the essence, increases the aesthetic power of the work. With the name of
the element in nature, the simbolizm in the title increases. An artist enter-
ing into an artistic dialogue must not only convey certain information and
novelty to the reader, but also encourage him to a creative approach.
The first semiotic center in the content is the title, which contains
the author's idea, concept. The title is a preface to the first impression, the
dialogue between the author and the reader. Assessing the essence, talent,
and creative intent of artists begins at this point. Stories such as "Let's go
to the mountains", "Rocks also cry", "The coast of Happiness" are strength-
ened by the name of the place. The image of the place not only gives aes-
thetic pleasure, but also points to the main event, the key related to this
place.
The first sentence is the beginning of the dialogue, the unseen meet
-
ing of the character and the reader, an important sign of the composition-
al level. The next situation and condition is the prelude to dialogues and
monologues. The subject, the first impression of the conflicts are the pro
-
cess of moving to the next level, the acceleration of activity. In the story,
the epigraph is important to generalize the poetic content, to read the ar-
tistic intention. The author increases the ideological, emotional weight by
inserting the necessary extract (such as a poem, a saying, proverb, hadith)
on the subject covered. It draws attention by the fact that it has the main
meaning in itself, justifies the state of the character.
Key words:
prose, title, text, content, story, novella, novel,
interpretation.
References
Feller, M. 1981.
Struktura proizvedeniya.
Moskva: Kniga.
Sultonov, X. 1983.
Bir oqshom ertagi.
Toshkent.
Malik, T. 1989.
Alvido...bolalik
. Toshkent: Yosh gvardiya.
A’zam, E. 2002.
Kechikayotgan odam.
Toshkent: Sharq.
Norqobil, Q. 2004.
Kulib tur, azizim.
Toshkent: Sharq.
Aminov, N. 1983.
Yolg‘onchi farishtalar.
Toshkent: G‘afur G‘ulom nomidagi
adabiyot va san’at nashriyoti.
Hamdam, U. 2010.
Uzoqdagi Dilnura.
Toshkent: Akademnashr.
Hoshimov, O‘. 2011.
Saylanma.
Toshkent: Sharq.
Karimov, B. 2014.
Abdulla Qodiriy va germenevtik tafakkur.
Toshkent.
