Ushbu maqolada o‘zbek adabiyotshunosligidagi dolzarb masalalardan biri peyzaj bilan bog‘liq badiiy obrazning jadid she’riyatida qo‘llanilishi, badiiy estetik vazifalari tahlil etilgan. Unda mumtoz adabiyotimizda keng qo‘llanilgan peyzaj bilan bog‘liq badiiy obrazlar tadqiq etilib, jadid shoirlari ijodida mazkur obrazlarga yangi ma’no va mazmun yuklanganligi yoritib berilgan. Bu esa maqola muallifiga jadid she’riyatining dunyoviy va ijtimoiy mohiyatini chuqurroq anglash va tushunishga imkon yaratgan.
Maqolada Cho‘lpon, Abdulla Avloniy, Hamza Hakimzoda Niyoziy she’rlari misolida peyzaj bilan bog‘liq obrazlarning XX asr boshlari o‘zbek she’riyatidagi o‘rni o‘rganilgan. Jadid shoirlari ijodida ko‘p uchraydigan “quyosh, “oy” , “yulduz”, “bulut”, “barg” , “gul”, “yo‘l” , “tong yeli”, “shamol”, “binafsha”, “qish”, “ko‘klam” singari ko‘plab obrazlarning zohiriy va botiniy qirralari kuzatilib, muayyan umumlashmalar chiqarilgan.
Ushbu maqolada XX asr o‘zbek she’riyatining o‘ziga xos xususiyatlari tadqiq etilib, unda eng sara asarlarning keyingi davr ijodkorlari she’riyatiga ta’siri xususida fikr bildiriladi. Аynan XX asr boshlaridagi o‘zgarishlar keyingi davr adabiy jarayonining shakllanishiga xizmat qilganligi hamda ularning ijodi keyingi davr uchun etalon vazifasini o‘taganligi aniqlanadi. Shu bilan bir qatorda, Hamid Olimjon va Zulfiya kabi ijodkorlarning she’riyati, ma’lum bir xususiyatlari yangi davr adabiyoti uchun an’ana vazifasini o‘taydi. Bu kabi xususiyat Аbdulla Oripov ijodi misolida aniqlanadi. Аbdulla Oripov she’riyatiga ta’sir etgan omillar sifatida XX asr ijodkorlari va ularning asarlari o‘zaro qiyosiy tahlil etiladi. Аyniqsa, shoirning bahor fasliga bag‘ishlangan she’rlari xususida fikr yuritilib, undagi shoir mahorati aniqlangan.
Ushbu maqolada o‘zbek tilining korpusini yaratishda xususiy korpuslar asos vazifasini bajarishi haqida so‘z yuritilgan. Abdulla Qodiriyning “O‘tkan kunlar” asarining xususiy korpusini yaratish lingvistik jihatdan o‘rganilgan.
Научная концепция статьи состоит в том, что национальное литературно-эстетическое мышление является первостепенным критерием в оценке творчества писателя, а сущность литературы определяется художественной интерпретацией национального духа. Лучшие образцы народной литературы мира, независимо от языка, на котором они написаны, стоят на повестке дня как вопрос номер один, подлежащий научному анализу с точки зрения выражения национального духа. Роман Абдуллы Кадыри «Минувшие дни» анализируется в узбекской литературе ХХ века как произведение, отвечающее этому критерию. По мнению автора, национальный дух отражается в романе «Минувшие дни» на основе следующих трех принципов: 1) интерпретация конкретных обычаев, традиций, ценностей, мечтаний и стремлений нации, воплощающих дух нация; 2) выражение способности нации критически взглянуть на себя; 3) поэтическое изображение в пьесе устоявшихся убеждений, присущих национальным личностям. В свою очередь, первый из этих принципов воплощает в себе нравы нации, второй — волю, а третий — убеждения, и эта троица формирует национальный дух в целом. В конце статьи подводятся теоретические итоги исследования.